Over mijzelf

Waar zal ik beginnen? Het is best een lang verhaal. Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Brenda en rond mijn 20e levensjaar had ik mijn eerste, toen nog onbewuste ervaring. Ik was zwanger van mijn eerste dochter en was even in slaap gevallen. Plots schrok ik wakker en zag ik een oude vrouw gekleed in het zwart op een stoel naast het bed zitten te bidden. In werkelijkheid stond daar geen stoel. Ik vond het raar, maar bestede er verder geen aandacht aan. Ik was totaal blanco. Ik wist niks van: Een andere kant geesten of iets dat in de verte ook maar een spirituele kant op ging, wel heb ik mij als kind altijd een vreemde eend in de bijt gevoeld. Afijn het kindje werd geboren en mijn leven hobbelde verder, inmiddels nog een kindje erbij. Daarna gescheiden. Tot mijn grote schrik, op ongeveer mijn 24e, kreeg ik verschijningen aan mijn bed.

Eerst een man, hij keek me vriendelijk aan, maar zei niks en verdween . Ik dacht dat er een inbreker aan mijn bed stond. De 2e keer stond er een vrouw aan mijn bed en de 3e keer een kind. Ik dacht dat ik niet helemaal in orde was inmiddels, maar om een lang verhaal kort te maken, kwam ik met iemand in contact die in ieder geval, een tipje van de sluier kon oplichten. Die stelde me voor om eens langs te komen, ik ging daarheen met een toenmalige buurvrouw, die behoorlijke nekklachten had vanwege een whiplash. Het vreemde was dat toen ik in die man zijn praktijk ruimte was ik de nekklachten van mijn buurvrouw had en mijn buurvrouw even niet meer. Deze man zocht proefpersonen voor hypnose. Ik toen in tijd altijd overal voor in, zei dat ik wel wou. Zo gezegd, zo gedaan.

Ik ben toen vele malen aan genezijde geweest en werd netjes iedere keer door een vaste gids opgewacht en begeleid. Er werd ook steevast aangegeven als het tijd was om weer te vertrekken. Iedere keer als ik naar huis ging geloofde ik er niks meer van. Hoe het wel kon wist ik ook niet, maar mijn verstand kon er niet bij, ook begon ik inmiddels overdag ineens schimmen te zien, maar mijn interesse lag verre van dat. 

Ik vond het maar raar allemaal, maar durfde toen niet tegen die man te zeggen dat ik eigenlijk niet meer bij hem wilde komen voor die (wat ik toen dacht) onzin. De betreffende persoon is inmiddels overleden.

Vanaf toen ging het best snel met mijn ontwikkeling, er was echter 1 probleem. Ik werkte niet mee, ik dacht dat andere mensen aan mij zagen dat ik ''paranormaal'' was en dat wou ik niet. Ik wou ''normaal'' zijn. (Achteraf een rare gedachte.)

Ik wou het niet en probeerde het weg te duwen, maar het bleef maar komen en de kennissen, vrienden en mensen uit de buurt. De gaven werkten prima. Wratten vielen af als ik mijn hand er bovenhield, iemand kon niet zwanger worden en was toch een maand later zwanger. Ik kon in iemand zijn lichaam kijken, maar hoe dat dan wel kon begreep ik toen nog niet ,in die tijd was mijn jongste dochter ongeveer één jaar mijn twee andere dochters gingen nog naar de lagere school ,dus ik was druk doende met de kinderen.

Het spirituele, is nooit helemaal weg geweest maar ik wimpelde het nog wel eens af onder het mom geen tijd druk, druk in feite was dat ook zo omdat ik toen nog niet echt structuur had aangebracht welke tijd nu voor mijn gezin was en welke tijd ik wou besteden om hulpvaardig te zijn, het is menigmaal gebeurd dat de bel ging en ik net het eten aan het koken was, met de vraag of ik even kon helpen, dan stond er iemand met rugklachten, dus dan draaide ik de gaspitten maar uit en werd het avondeten uitgesteld. Het kwam niet eens in me op om een eventuele vergoeding voor de bestede aandacht of tijd te vragen, achteraf kan ik er wel om lachen.

Op een gegeven moment kwam ik erachter dat het zo niet werkte en ik besloot maar om het dan maar niet meer te doen, en bestede de tijd weer volop aan mijn gezin. Het spirituele bleef als een rode draad door mijn leven lopen, maar op een andere manier, zo hadden we in die tijd meerdere poezen als huisgenootjes, en ik stond op het punt te vertrekken met mijn middelste dochter, want ze had paardrijles. We waren al vetrokken naar de manege, toen we erachter kwamen dat ze haar paardrijlaarzen vergeten was. Wij reden weer terug naar huis om de laarzen op te halen, 

Toen we terug kwamen van de les voelde ik dat er iets niet klopte. Waar was Gizmo de poes? Voordat we naar de les gingen had ik hem nog gezien, maar hij was er niet. Nu kan een poes wel vaker weg zijn, maar ik voelde dat er iets gebeurd was met hem. Ik pakte de auto en begon een kilometer of twee langs de weg te rijden, daar was niets... hier was hij niet. Ik besloot om de auto te keren ,en reed langzaam terug ondertussen maar kijkende vanuit de auto of ik hem zag. Hij moest hier ergens zijn.... Ik parkeerde de auto in een inham en stapte uit. Ik besloot dan maar lopende te gaan zoeken. Ik stak de straat over en na enkele passen zag ik hem, hij was geraakt door een auto en leefde niet meer. Huilend reed ik naar huis en vertelde ik dat ik Gizmo had gevonden. Mijn vriend ging met me mee om onze poes daar weg te halen en we besloten om hem te begraven. Ik hoorde Gizmo zijn kattebelletje rinkelen (echt) terwijl dat in wezen niet meer kon. Onze poes Deejay, wat een broertje is van Gizmo, sliep dagen lang op het matje bij de voordeur wat hij voor die tijd nog nooit had gedaan. 

Zoals ik al aan gaf, is het spirituele nooit weg geweest. Op een dag kwam er een vriendin van mij langs met een vriendin van haar. Nu kwam ze wel vaker langs, dus echt bijzonder was dat niet. Haar vriendin zat in de problemen en daar werd over gepraat. In dat gesprek kwamen er dingen naar voren waarvan haar vriendin nog niet van op de hoogte was, en ik wist dus niet dat ik dingen vertelde, wat ze nog niet wist. achteraf, bleek de informatie te kloppen en toen zei mijn vriendin: ''Brenda, ik vind dit zo zonde, je moet er nu toch echt wat mee doen.''

Toen in die tijd, ook Gids Eagle-Wings zich begon te laten zien, voelde het al snel vertrouwd voor mij. En ik zag Eagle-wings dagelijks en Eagle-Wings was (is) een gewillig leraar. Eagle-Wings sprak engels tegen mij, wat ik toen indertijd nog wel eens lastig vond, omdat mijn engels op dat moment nog niet echt geweldig was. Dat is nu inmiddels al aardig bijgeschoold mag ik wel zeggen, door de spoed cursus "leer je gids te verstaan."

Het is niet zo dat Eagle-Wings mijn bedje heeft gespreid. Eagle-Wings is een hele lieve krachtige geduldige leraar, maar je medium opvoeden en bijscholen valt natuurlijk niet altijd mee. Vooral omdat ik toen nog veel jonger was en niet altijd begreep dat het belangrijk was om als medium aan de slag te gaan.

In die tijd besefte ik nog niet dat het mijn levenstaak omvat heb om als medium en Healer en aan de slag te gaan.

Woorden als: then you try harder, waren heel normaal. Als ik klaagde over de huis, tuin en keuken problemen dan hoorde ik eagle-Wings zeggen terwijl hij met zijn hand voor zijn gezicht stond te gapen '' borring!'' Ach lieve Eagle-Wings, wat heb ik achteraf met je te doen tijdens de Urri geller show, terwijl de kandidaten van de show hun kunsten vertoonden bedacht ik me om jou eens te vragen of je het licht eens aan wou doen om aan mijn gezin te bewijzen, die jou lieve Eagle-wings natuurlijk niet konden zien dat je wel degelijk bestaat. Je antwoord was duidelijk en nuchter precies zoals je bent. Ik hoorde ''i'am not a bunny hop.'' Groot gelijk Eagle-Wings, je weet dat ik je dit nu niet meer zal vragen. Vanaf dat Eagle-wings zich liet zien en na de wijze raad van mijn vriendin is het best wel heel snel gegaan.

Ik ben begonnen met een eigen ruimte in te richten om als praktijk ruimte te dienen. Van het één kwam het ander. Ik kreeg een naam door van de gidsen hoe de praktijk volgens hun moest heten, en dat is Healingworld. Het betekent Helende wereld. De naam Healingworld is dus niet door mij zelf bedacht, maar door gegeven via de spirituele wereld of tewel gids gestuurd. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit mooie werk mag doen. Sinds 2005 draait de praktijk onder de naam Healingworld. Er wordt er door een heel team van gidsen die allemaal hun eigen taak hebben met heel veel liefde gewerkt om mensen te helpen, te steunen en antwoord en inzicht te verkrijgen of healing te mogen ontvangen.

Mijn liefdevolle dank gaat natuurlijk uit naar mijn lieve gidsen en De Bron, die dit allemaal mogelijk maakt, heeft gemaakt en altijd zal blijven doen.
De Bron is een aanduiding voor het licht, God, het Christusbewustzijn.
De meeste mensen geven hun benaming eraan op hun eigen manier.

In Liefde en Licht Brenda. 

Noot van de schrijver: Mijn eigen verhaal, is een verhaal wat een deel van mijn leven bevat. Toen ik de voor mijn eerste bewuste verschijning aan mijn bed zag, was ik rond de twintig. In die tijd was er nog niet heel veel bekend over het mediumschap. Nu is het heel gewoon om een spiritueel leven te hebben en is de openheid er ook door de media. Toen ik tot ontdekking kwam dat ik dingen zag of personen die andere mensen niet zagen, gooide je dat er niet zomaar even uit. Het spirituele was er wel maar dat was allemaal nog heel besloten. 

De afgelopen jaren is er heel veel openheid gekomen en is er heel veel aandacht voor het spirituele leven. Er is dus in de afgelopen jaren heel veel veranderd, met betrekking tot 25 jaar geleden.